در حال حاضر و در شرایطی که تحریم تیغ گلو شده اقتصاد مقاومتی مطرح است که شکل تهاجمی داشته باشد نه اقتصادی که در زمان جنگ اتخاذ می شد؛‌ اقتصادی که با استفاده از تاکتیک ها زیر ساختهای اقتصادی کشور را تقویت کرده و اقتصاد کشور را از شکنندگی خارج کند ضمن اینکه تحریم ها بر آن اثر نگذارد و با کیفی سازی کالاها و برتری آنها نسبت به مدل های مشابه جهانی به بازارهای بین المللی راه یابد.

سوال اینجاست که آیا با وجود شرایط اقتصاد کنونی  می توانیم به چنین اقتصاد مقاومتی دست یابیم؟ اگر روند فعلی به همین منوال ادامه پیدا کند امکان اینکه بخواهیم به موفقیت برسیم روشن و عملی نیست. چرا که چاره راه تنها تولید انبوه و با کیفیت است و تنها  از طریق حمایت از تولید و بخش خصوصی و تجدید نظر در روشهای فعلی حمایتی ممکن است. باید با برداشتن برخی قوانین دست و پا گیر که سم مهلک و ضربه آخر به بدنه تولید است شروع کنیم. تغییر قوانین،‌ برداشتن بروکراسی ادارات،‌ کاهش موانعی که بانکها بر سر راه تولید می گذارند - که در بسیاری مواقع بیش از تحریم تولید را نابود می کند- از جمله اقداماتی است که باید در راستای اقتصاد مقاومتی صورت گیرد.

این کلام شرایط اقتصادی امروز و اهمیت دستیابی به اقتصاد مقاومتی را به خوبی تشریح می کند. امروز اقتصاد ایران از فضای بین المللی هم تاثیر می‌پذیرد و هم بر آن تاثیر می گذارد. در سالهای اخیر و با افزایش جو تحریم های اقتصادی غرب علیه ایران که به بهانه مسئله هسته ای صورت می‌پذیرد یک ضرورت خودنمایی می کند و آن دستیابی به یک مدل و الگوی مقاومتی از اقتصاد است. الگویی که نسبت به بحران های اقتصادی رویکردی فعالانه دارد و می تواند در شرایط بحرانی چالش ها را مرتفع کند. در واقع با توجه به وضعیت امروز و آینده جهان که به شدت در حال تغییر و تحول است تشکیل یک سازه اقتصادی پویا که برای مقابله با هرگونه بحرانی چندین نسخه از پیش طراحی شده است الزامی و ضروری  می نماید. ضمن آنکه شرایط و ویژگی های‌خاص جمهوری اسلامی ایران و اهداف بلند انقلاب اسلامی ضرورت دستیابی‌به چنین مدل ویژه ای از اقتصاد را تقویت می کند